Identyfikacja włókien syntetycznych

Wspólne włókna syntetyczne to głównie tradycyjne sześciogłowe spandeksy, a mianowicie poliester, nylon, akryl, polipropylen, winion i chlor. Spandex jest również szeroko stosowany jako powszechnie stosowany filament stretch.

1. Struktura morfologiczna różnych włókien syntetycznych

Ze względu na inny skład chemiczny każdego włókna syntetycznego, jego włókno przędzenia i formowania metody są różne. Metody przędzenia i formowania mają istotny wpływ na strukturę morfologiczną włókien.

Takie jak poliester, nylon i polipropylen za pomocą przędzenia stopionego; większość akrylu, vinylon włókna odcinkowego, chlor przędzenia więcej z mokrej metody; spandex, niektóre z winalonu i akrylu z suchym przędzenia przędzenia. Stopić przędzenia, stopione polimery przez ciśnienie otwór spinneret obecnie. W chłodzeniu i utwardzeniu powietrza, jego włókno przekroju i kształt otworu spinneret, konwencjonalny przekrój jest okrągły. Mokre włókna przędzy są utwardzane w roztworze z powodu wytrącania rozpuszczalnika i są w większości nieokrągłe w przekroju i mają oczywistą strukturę rdzenia skóry.

2, właściwości spalania różnych włókien syntetycznych

W zastosowaniu metody spalania do identyfikacji włókien, skupić się na obserwacji włókien w pobliżu płomienia, kontakt z płomieniem i pozostawić płomień, gdy stan, i zwrócić uwagę na zapach generowany przez spalanie i właściwości pozostałości po spaleniu

3, rozpuszczalność chemiczna różnych włókien syntetycznych

Różne rodzaje materiałów włóknistych mają różną stabilność niż kwasy, zasady, rozpuszczalniki organiczne i inne odczynniki chemiczne.

4、Temperatura topnienia różnych włókien syntetycznych

Temperatura, w której kryształy w polimerze znikają całkowicie, czyli temperatura, w której kryształy topnieją, nazywana jest temperaturą topnienia. Włókna syntetyczne w roli wysokiej temperatury, zmiany struktury łącza makromolekularnego. Najpierw zmiękczają, a następnie topią się. Większość włókien syntetycznych nie ma dokładnej temperatury topnienia, takiej jak czyste kryształy, a to samo włókno ma inną punkt topnienia ze względu na różnych producentów lub numery partii. Jednakże temperatura topnienia tego samego włókna jest zamocowana w stosunkowo wąskim zakresie, co pozwala na identyfikację rodzaju włókna. Naturalne włókna celulozowe, zregenerowane włókna celulozowe i włókna białkowe, ponieważ ich temperatura topnienia jest wyższa niż punkt rozkładu, nie topi się i nie rozkłada ani nie zwężają się w wysokich temperaturach.

Metoda temperatury topnienia ma ogólne zastosowanie do identyfikacji włókien syntetycznych o charakterystycznych właściwościach temperatury topnienia i nie ma zastosowania do naturalnych włókien celulozowych, włókien z regenerowanych celulozy i włókien białkowych. Nie jest on powszechnie stosowany jako środek identyfikacji jakościowej sam w sobie, ale może być stosowany jako dodatkowa metoda potwierdzenia na podstawie innych metod identyfikacji.

Temperatura topnienia włókien określa się poprzez obserwację temperatury włókien podczas wymierania pod miernikiem temperatury topnienia lub mikroskopem polaryzacyjnym z urządzeniem do pomiaru ciepła i temperatury, w celu identyfikacji rodzaju włókna. Szczególnie w przypadku włókien syntetycznych, takich jak poliester, nylon i polipropylen, które mają podobne właściwości morfologiczne wzdłużne i przekrojowe oraz właściwości spalania, metoda temperatury topnienia ma dużą zaletę.

5、Spektroskopia podczerwieni włókien wspólnych

Badania nad spektroskopią podczerwieni (Spektroskopia podczerwieni, IR) rozpoczęły się na początku XX wieku, kiedy naukowcy opublikowali ponad 100 rodzajów związków organicznych spektroskopii podczerwieni, w celu identyfikacji nieznanych związków w celu zapewnienia potężnego środka identyfikacji. 70-tych później, w oparciu o rozwój elektronicznej technologii komputerowej, Fourier przekształcić spektroskopii podczerwieni (FTIR) techniki eksperymentalne weszły do nowoczesnego laboratorium chemika i stał się ważnym narzędziem analizy strukturalnej.

1. Podstawowe zasady spektroskopii w podczerwieni

Gdy wiązka światła podczerwonego o ciągłej długości fali jest napromieniowana do badanej próbki, częstotliwość drgań lub częstotliwość obrotu grupy w cząsteczce substancji jest taka sama jak częstotliwość światła podczerwonego, energia absorpcyjna cząsteczki przeskakuje z pierwotnego poziomu energii wibracji (obrota) stanu gruntu do wyższego poziomu energii wibracji (obrotów) cząsteczka absorbuje energię promieniowania światła podczerwonego, skoki poziomu energii drgań i obrotów, długość fali światła w tym miejscu jest absorbowana przez substancję. Absorpcja światła podczerwonego przez cząsteczkę jest rejestrowana za pomocą instrumentu i uzyskuje się spektrogram podczerwieni. Dlatego spektroskopia podczerwieni wykorzystuje właściwości absorpcyjne substancji do światła podczerwonego w celu uzyskania analizy struktur włókien. Każde charakterystyczne pasmo absorpcji w widmie zawiera informacje o grupach molekularnych i wiązaniach próbki, a różne substancje mają różne widma absorpcji w podczerwieni.

Spektrogramy w podczerwieni zwykle używają długości fali (λ) lub liczby fal (σ) jako współrzędnej poziomej, aby wskazać położenie piku absorpcji i przepuszczalności (T%) absorbancji (A) jako współrzędnej pionowej wskazującej intensywność absorpcji.

2. Partycjonowanie widma podczerwieni

Zakres długości fali widma podczerwieni wynosi około 0,75 do 1000 μm. Widmo podczerwieni jest zwykle podzielone na trzy regiony: region bliskiej podczerwieni, region średniej podczerwieni i region dalekiej podczerwieni.

Ogólnie rzecz biorąc, widmo bliskiej podczerwieni jest generowane przez podwojenie i połączenie częstotliwości cząsteczek; widmo średniej podczerwieni należy do podstawowego spektrum drgań częstotliwości cząsteczek; a widmo dalekiej podczerwieni należy do spektrum rotacji cząsteczek i spektrum drgań niektórych grup. Ponieważ większość substancji organicznych i nieorganicznych ma podstawowe pasma absorpcji częstotliwości w regionie średniej podczerwieni, region średniej podczerwieni jest najczęściej badany i stosowanym regionem i jest zwykle określany jako widmo średniej podczerwieni.

Zgodnie z pochodzeniem szczytów absorpcji, widmo średniej podczerwieni można z grubsza podzielić na dwa regiony: region o częstotliwości własnych i obszar odcisków palców.